Zaterdag 3 oktober
Hoera vakantie! Vandaag zijn we vroeg opgestaan, want we moesten op tijd bij de “Interislander” zijn. Om 7:15 waren we ingecheckt en een uur later konden we met de auto de boot inrijden. Wat kunnen er veel auto’s op zo’n schip! We werden ook vergezeld door meerdere vrachtwagens met opleggers. Op de boot zelf was een buitendek, meerdere cafeetjes, een speeltuintje en zelfs een bioscoop. We hebben vooral buiten en voor het raam gestaan om de prachtige omgeving te zien. Eerst de haven van Wellington uit en daarna Cook Strait door. Het stuk door de Marlborough Sounds (de fjorden in het noorden van het zuid eiland) waren erg mooi. Toen we van de boot afreden zijn we meteen doorgereisd naar Nelson. We hebben daar in een jeugdherberg geslapen. In de jeugdherbergen in Nieuw Zeeland hebben ze gezinskamers met soms zelfs eigen badkamers. In Nelson geluncht en rondgewandeld. Het is de stad van de kunstenaars. Er zijn daarom ook veel galerijen ed.
Zondag 4 oktober
Na een ontbijt van ontbijtkoek en appelsap zijn we over de vlooienmarkt gelopen en op het marktplein koffie gedronken. We zijn door een paar leuke, pittoreske straatjes van Nelson gelopen. Daarna in de auto gestapt om naar Motueka te rijden. Van daaruit is het Abel Tasman natuurpark goed te bezoeken. Motueka is een leuk, typisch Nieuw Zeelands stadje met heel veel leuke cafés en restaurantjes. We hebben geluncht in een kerk die omgebouwd was tot restaurant. We konden lekker op het terras eten want het was heerlijk weer. We hebben ook onze tocht voor morgen in het natuurpark geregeld. Toen boodschappen gedaan want we moesten natuurlijk zelf koken omdat we weer in een jeugdherberg sliepen. Met twee vermoeide kinderen aan het eind van de dag is dat ook wel zo makkelijk. De jeugdherberg was gebouwd in een voormalige bakkerij.
Dinsdag 6 oktober
Vanuit Motueka zijn we doorgereden naar Takaka in het noorden in Golden Bay. Eerst hebben we een van de helderste bronnen van Nieuw Zeeland (en Australië en Azië) bezocht. Je kon er inderdaad recht naar de bodem kijken en alle waterplanten zien. Hierna zijn we naar een kinderboerderij geweest, waar je tamme alen stukjes vlees kon voeren. Ook alle andere dieren mochten worden gevoerd. Er waren lama’s, een yak, pauwen, ezels, schapen en nog veel meer. In de middag zijn we naar de Farewell Spit gegaan in een vierwiel aangedreven bus. Dit is een kilometers lange zandtong met aan de ene kant de Tasmaanse zee en aan de andere kant de Golden Bay. We hebben meerdere zeehonden gespot en veel vogels, zoals Jan van Genten. Myrthe vond het erg spannend dat de bus door het water heen reed. Daf heeft iedere vogel onderweg aangewezen en dat waren er erg veel…..We sliepen weer in een jeugdherberg, lekker budget. Myrthe vindt vooral de stapelbedden erg leuk. Er is ook een leuke variant hier met een tweepersoons bed onder en een eenpersoonsbed boven.
Woensdag 7 okt
ober
Vandaag zijn we na een stevig ontbijt vanuit Takaka via een kronkelweg weer zuidwaarts gereden. Er waren zoveel bochten (365 over 25 km volgens de boekjes) dat het ontbijt van Myrthe er weer uit kwam. Gelukkig mochten we bij een boerderijtje even de badkamer gebruiken om schone kleren aan te trekken.In de Buller Gorge zijn we over de langste Touwbrug van Nieuw Zeeland gelopen over de Buller River. Na een korte wandeling in de bush aan de overkant, zijn Myrthe en Chris met een “ride” de rivier weer terug over gesjeesd. Dat was spannend. Hebben we ook eindelijk eens “thrill seeking adventure” gedaan. Overal in Nieuw Zeeland kan je namelijk raften, bungeejumpen, parachute springen of andere duizelingwekkende activiteiten doen waar ook duizelingwekkende prijzen voor worden gevraagd. We zijn doorgereden naar Westport aan de westkust van het zuid eiland. Er was gelukkig weer een kamer beschikbaar in een jeugdherberg ook al hadden we niet gereserveerd.
Hoera vakantie! Vandaag zijn we vroeg opgestaan, want we moesten op tijd bij de “Interislander” zijn. Om 7:15 waren we ingecheckt en een uur later konden we met de auto de boot inrijden. Wat kunnen er veel auto’s op zo’n schip! We werden ook vergezeld door meerdere vrachtwagens met opleggers. Op de boot zelf was een buitendek, meerdere cafeetjes, een speeltuintje en zelfs een bioscoop. We hebben vooral buiten en voor het raam gestaan om de prachtige omgeving te zien. Eerst de haven van Wellington uit en daarna Cook Strait door. Het stuk door de Marlborough Sounds (de fjorden in het noorden van het zuid eiland) waren erg mooi. Toen we van de boot afreden zijn we meteen doorgereisd naar Nelson. We hebben daar in een jeugdherberg geslapen. In de jeugdherbergen in Nieuw Zeeland hebben ze gezinskamers met soms zelfs eigen badkamers. In Nelson geluncht en rondgewandeld. Het is de stad van de kunstenaars. Er zijn daarom ook veel galerijen ed.
Zondag 4 oktober
Na een ontbijt van ontbijtkoek en appelsap zijn we over de vlooienmarkt gelopen en op het marktplein koffie gedronken. We zijn door een paar leuke, pittoreske straatjes van Nelson gelopen. Daarna in de auto gestapt om naar Motueka te rijden. Van daaruit is het Abel Tasman natuurpark goed te bezoeken. Motueka is een leuk, typisch Nieuw Zeelands stadje met heel veel leuke cafés en restaurantjes. We hebben geluncht in een kerk die omgebouwd was tot restaurant. We konden lekker op het terras eten want het was heerlijk weer. We hebben ook onze tocht voor morgen in het natuurpark geregeld. Toen boodschappen gedaan want we moesten natuurlijk zelf koken omdat we weer in een jeugdherberg sliepen. Met twee vermoeide kinderen aan het eind van de dag is dat ook wel zo makkelijk. De jeugdherberg was gebouwd in een voormalige bakkerij.
Maandag 5 oktober (hieperdepiep hoera)
Vandaag was Chris jarig, dus kreeg ze cadeautjes op bed en neuriede Myrthe “Happy Birthday” voor haar. Vandaag zijn we naar het Abel Tasman National Park gegaan. Vanaf Kaiteriteri, een klein kustplaatsje, vertrekken we met de boot naar “Tonga Quarry”, een plek die ook alleen per boot te bereiken is. Zodra we op de boot zijn, krijgt Chris haar eerste verjaardagstelefoontje uit Nederland van haar moeder. De boot is een spiksplinternieuwe catamaran motorboot, voorzien van alle gemakken. De tocht is erg mooi en de kinderen vinden het allemaal erg leuk. We voere langs een zeehondenkolonie op een eilandje en werden daarna op een strandje gedumpt met de mededeling dat we over drie en een half uur in de volgende baai worden verwacht (Bark Bay).
Volgens het bordje is het een uur lopen naar Bark Bay, maar we hebben twee kleine meiden mee, waarvan er een in de rugzak van Chris zit. Doordat het hoogtij is komt er een half uur bovenop de tocht, aangezien je dan niet een stuk kunt afsteken over een zandbank.De tocht voerde langs de kust in een erg mooi bergachtig regenwoud. Onderweg hebben we vooral veel vogels gehoord. Ik kon ze pas zien op het moment dat ik eventjes alleen achteraan liep. Ik geloof dat vogels ook op hun rust gesteld zijn en het gezang en geklets van de dames niet zo waardeerden J. Na vele mooie uitzichten op zee en een aantal watervallen kwamen we aan bij het strand dichtbij onze eindbestemming. Myrthe had inmiddels al anderhalf uur helemaal alles zelf gelopen. Op het strand hebben we lekker gepicknickt en hebben we naar schelpen gezocht. Nog een klein stukje gelopen naar de boot en toen terug gevaren naar ons beginpunt. In de Jeugdherberg hebben we nog lekker geborreld en lekker gedoucht en om acht uur lagen we allemaal in bed. Er zijn slechtere manieren om je verjaardag te vieren……
Vandaag was Chris jarig, dus kreeg ze cadeautjes op bed en neuriede Myrthe “Happy Birthday” voor haar. Vandaag zijn we naar het Abel Tasman National Park gegaan. Vanaf Kaiteriteri, een klein kustplaatsje, vertrekken we met de boot naar “Tonga Quarry”, een plek die ook alleen per boot te bereiken is. Zodra we op de boot zijn, krijgt Chris haar eerste verjaardagstelefoontje uit Nederland van haar moeder. De boot is een spiksplinternieuwe catamaran motorboot, voorzien van alle gemakken. De tocht is erg mooi en de kinderen vinden het allemaal erg leuk. We voere langs een zeehondenkolonie op een eilandje en werden daarna op een strandje gedumpt met de mededeling dat we over drie en een half uur in de volgende baai worden verwacht (Bark Bay).
Volgens het bordje is het een uur lopen naar Bark Bay, maar we hebben twee kleine meiden mee, waarvan er een in de rugzak van Chris zit. Doordat het hoogtij is komt er een half uur bovenop de tocht, aangezien je dan niet een stuk kunt afsteken over een zandbank.De tocht voerde langs de kust in een erg mooi bergachtig regenwoud. Onderweg hebben we vooral veel vogels gehoord. Ik kon ze pas zien op het moment dat ik eventjes alleen achteraan liep. Ik geloof dat vogels ook op hun rust gesteld zijn en het gezang en geklets van de dames niet zo waardeerden J. Na vele mooie uitzichten op zee en een aantal watervallen kwamen we aan bij het strand dichtbij onze eindbestemming. Myrthe had inmiddels al anderhalf uur helemaal alles zelf gelopen. Op het strand hebben we lekker gepicknickt en hebben we naar schelpen gezocht. Nog een klein stukje gelopen naar de boot en toen terug gevaren naar ons beginpunt. In de Jeugdherberg hebben we nog lekker geborreld en lekker gedoucht en om acht uur lagen we allemaal in bed. Er zijn slechtere manieren om je verjaardag te vieren……
Dinsdag 6 oktober
Vanuit Motueka zijn we doorgereden naar Takaka in het noorden in Golden Bay. Eerst hebben we een van de helderste bronnen van Nieuw Zeeland (en Australië en Azië) bezocht. Je kon er inderdaad recht naar de bodem kijken en alle waterplanten zien. Hierna zijn we naar een kinderboerderij geweest, waar je tamme alen stukjes vlees kon voeren. Ook alle andere dieren mochten worden gevoerd. Er waren lama’s, een yak, pauwen, ezels, schapen en nog veel meer. In de middag zijn we naar de Farewell Spit gegaan in een vierwiel aangedreven bus. Dit is een kilometers lange zandtong met aan de ene kant de Tasmaanse zee en aan de andere kant de Golden Bay. We hebben meerdere zeehonden gespot en veel vogels, zoals Jan van Genten. Myrthe vond het erg spannend dat de bus door het water heen reed. Daf heeft iedere vogel onderweg aangewezen en dat waren er erg veel…..We sliepen weer in een jeugdherberg, lekker budget. Myrthe vindt vooral de stapelbedden erg leuk. Er is ook een leuke variant hier met een tweepersoons bed onder en een eenpersoonsbed boven.
Woensdag 7 okt
oberVandaag zijn we na een stevig ontbijt vanuit Takaka via een kronkelweg weer zuidwaarts gereden. Er waren zoveel bochten (365 over 25 km volgens de boekjes) dat het ontbijt van Myrthe er weer uit kwam. Gelukkig mochten we bij een boerderijtje even de badkamer gebruiken om schone kleren aan te trekken.In de Buller Gorge zijn we over de langste Touwbrug van Nieuw Zeeland gelopen over de Buller River. Na een korte wandeling in de bush aan de overkant, zijn Myrthe en Chris met een “ride” de rivier weer terug over gesjeesd. Dat was spannend. Hebben we ook eindelijk eens “thrill seeking adventure” gedaan. Overal in Nieuw Zeeland kan je namelijk raften, bungeejumpen, parachute springen of andere duizelingwekkende activiteiten doen waar ook duizelingwekkende prijzen voor worden gevraagd. We zijn doorgereden naar Westport aan de westkust van het zuid eiland. Er was gelukkig weer een kamer beschikbaar in een jeugdherberg ook al hadden we niet gereserveerd.
Donderdag 8 oktober
Vlakbij Westport is een zeehonden kolonie. Via een mooie wandeling kwamen we bij het uitzichtpunt. Helaas was het vandaag voor het eerst geen mooi weer. Daar staat dit gebied eigenlijk ook wel om bekend. We hadden de regenjassen meegenomen en hebben de dag niet laten bederven. Hierna zijn we verder gereden naar Charleston. Een klein en inmiddels uitgestorven plaatsje waar vroeger veel goud werd gedolven. Ze hebben er ooit zelfs over gedacht om hier de hoofdstad van Nieuw Zeeland van te maken. Uiteindelijk heeft toch Wellington het gewonnen. We zijn met een oud treintje door het regenwoud naar een paar grotten gereden. Op meerdere plaatsten in Nieuw Zeeland heb je “Glowworm Caves”. We moeten er echt ergens in, maar vandaag dus niet. Duur en kinderen nog te klein.We vervolgden onze weg naar Punaikaiki. Hier zijn de beroemde “pancake rocks”. De naam hebben ze te danken aan de vorm die doet denken aan een enorme stapel pannenkoeken. Je moet wel fantasie hebben om
dat er in te zien, maar het is wel een prachtige speling van de natuur. Op dezelfde plaats hebben zich ook Blowholes gevormd, waar het zeewater met kracht uitspuit als het vloed is. De weg van Westport naar Greymouth, onze eindbestemming van vandaag, staat volgens de lonely planet, in de top tien van mooiste wegen ter wereld. Dat kunnen wij alleen maar beamen. Met de zee en rotsen en stranden rechts en regenwoud en bergen links, keken we onze ogen uit. Vandaag slapen we in een jeugdherberg die in een oud klooster is gemaakt. We zitten dus eigenlijk in een cel….Twee stapelbedden erin. De dames boven en wij onder. We hopen op mooi weer morgen.
Vrijdag 9 oktober
De dag begon niet echt geweldig qua weer. Veel regen en harde wind, maar we waren toch niet van plan in Greymouth te blijven, dus met goede moed verder naar het zuiden. Voor de meisjes is het in stapelbedden slapen al een belevenis op zich. Myrthe wil wel altijd op vakantie zijn. Onze eerste stop is Hokitika. Dit is een stadje dat een half uur van Greymouth af ligt, dus lang hebben we niet in de auto gezeten. Het weer daarentegen is al heel anders. De wind is zo goed als weg en de regen is niet meer dan een paar druppels. Deze stad staat bekend om zijn jade dat hier greenstone wordt genoemd. Er zijn heel veel winkels die groensteen verkopen en allemaal in dezelfde straat. Dit maakt het wel makkelijk om een keuze te maken. Achteraf blijkt dat de eerste winkel ook de mooiste sieraden verkoopt. Chris besluit een mooie hanger met een zwart koord uit te zoeken. Een zogenaamde twist die voor eeuwige vriendschap staat. De meisjes krijgen allebei een kleine “twist” van runderbotten gemaakt. Dit laatste werd vroeger van walvisbotten gemaakt, maar daar blijkt niet meer op gejaagd te worden.We hebben het lokale museum met de geschiedenis van de omgeving ook nog een bezoekje waardig gekeurd. In dit museum zie je dat in de tijd van de “Goldrush” het er net zo uitzag als het Wilde Westen van Amerika en dat de mensen een soortgelijk bestaan hadden. Ook de ontdekking en bewerking van greenstone wordt er toegelicht en als afsluiter is er nog een tentoonstelling over de lokale vrijmetselarij. Al met al een leuk en informatief museum. Een andere beroemde winkel is de fudge shop, Sweet Alice’s. We hebben wel vijf smaken uitgezocht. Het is ongeveer het enige winkeltje dat geen jade verkoopt.Als laatste zijn we nog naar het aquarium geweest waar ook kiwi’s te bewonderen waren in het donker. Myrthe en Dafne mochten weer alen voeren, maar ditmaal waren ze iets groter da
n de vorige keer in de rivier en sommigen wel 150 jaar oud.Nadat we in het alpendorpje Franz Josef aan waren gekomen, zijn we direct naar de warme baden (met gletsjerwater) gegaan. Deze waren heerlijk ontspannend en we waren alle vier erg voldaan na een dik uur relaxen. In het stadje gezocht naar een helikoptervlucht over de gletsjers voor Chris en Myrthe. Na het eten, op een terras in de zon, hebben de dames een vlucht geboekt. Zoals het een Hollander betaamd hebben ze een dubbel zo lange vlucht over de gletsjers en Mount Cook gekregen voor de prijs van de goedkoopste en kortste vlucht. Het enige nadeel is dat ze er al om 7:45 uur moeten zijn.
Vlakbij Westport is een zeehonden kolonie. Via een mooie wandeling kwamen we bij het uitzichtpunt. Helaas was het vandaag voor het eerst geen mooi weer. Daar staat dit gebied eigenlijk ook wel om bekend. We hadden de regenjassen meegenomen en hebben de dag niet laten bederven. Hierna zijn we verder gereden naar Charleston. Een klein en inmiddels uitgestorven plaatsje waar vroeger veel goud werd gedolven. Ze hebben er ooit zelfs over gedacht om hier de hoofdstad van Nieuw Zeeland van te maken. Uiteindelijk heeft toch Wellington het gewonnen. We zijn met een oud treintje door het regenwoud naar een paar grotten gereden. Op meerdere plaatsten in Nieuw Zeeland heb je “Glowworm Caves”. We moeten er echt ergens in, maar vandaag dus niet. Duur en kinderen nog te klein.We vervolgden onze weg naar Punaikaiki. Hier zijn de beroemde “pancake rocks”. De naam hebben ze te danken aan de vorm die doet denken aan een enorme stapel pannenkoeken. Je moet wel fantasie hebben om
dat er in te zien, maar het is wel een prachtige speling van de natuur. Op dezelfde plaats hebben zich ook Blowholes gevormd, waar het zeewater met kracht uitspuit als het vloed is. De weg van Westport naar Greymouth, onze eindbestemming van vandaag, staat volgens de lonely planet, in de top tien van mooiste wegen ter wereld. Dat kunnen wij alleen maar beamen. Met de zee en rotsen en stranden rechts en regenwoud en bergen links, keken we onze ogen uit. Vandaag slapen we in een jeugdherberg die in een oud klooster is gemaakt. We zitten dus eigenlijk in een cel….Twee stapelbedden erin. De dames boven en wij onder. We hopen op mooi weer morgen.Vrijdag 9 oktober
De dag begon niet echt geweldig qua weer. Veel regen en harde wind, maar we waren toch niet van plan in Greymouth te blijven, dus met goede moed verder naar het zuiden. Voor de meisjes is het in stapelbedden slapen al een belevenis op zich. Myrthe wil wel altijd op vakantie zijn. Onze eerste stop is Hokitika. Dit is een stadje dat een half uur van Greymouth af ligt, dus lang hebben we niet in de auto gezeten. Het weer daarentegen is al heel anders. De wind is zo goed als weg en de regen is niet meer dan een paar druppels. Deze stad staat bekend om zijn jade dat hier greenstone wordt genoemd. Er zijn heel veel winkels die groensteen verkopen en allemaal in dezelfde straat. Dit maakt het wel makkelijk om een keuze te maken. Achteraf blijkt dat de eerste winkel ook de mooiste sieraden verkoopt. Chris besluit een mooie hanger met een zwart koord uit te zoeken. Een zogenaamde twist die voor eeuwige vriendschap staat. De meisjes krijgen allebei een kleine “twist” van runderbotten gemaakt. Dit laatste werd vroeger van walvisbotten gemaakt, maar daar blijkt niet meer op gejaagd te worden.We hebben het lokale museum met de geschiedenis van de omgeving ook nog een bezoekje waardig gekeurd. In dit museum zie je dat in de tijd van de “Goldrush” het er net zo uitzag als het Wilde Westen van Amerika en dat de mensen een soortgelijk bestaan hadden. Ook de ontdekking en bewerking van greenstone wordt er toegelicht en als afsluiter is er nog een tentoonstelling over de lokale vrijmetselarij. Al met al een leuk en informatief museum. Een andere beroemde winkel is de fudge shop, Sweet Alice’s. We hebben wel vijf smaken uitgezocht. Het is ongeveer het enige winkeltje dat geen jade verkoopt.Als laatste zijn we nog naar het aquarium geweest waar ook kiwi’s te bewonderen waren in het donker. Myrthe en Dafne mochten weer alen voeren, maar ditmaal waren ze iets groter da
n de vorige keer in de rivier en sommigen wel 150 jaar oud.Nadat we in het alpendorpje Franz Josef aan waren gekomen, zijn we direct naar de warme baden (met gletsjerwater) gegaan. Deze waren heerlijk ontspannend en we waren alle vier erg voldaan na een dik uur relaxen. In het stadje gezocht naar een helikoptervlucht over de gletsjers voor Chris en Myrthe. Na het eten, op een terras in de zon, hebben de dames een vlucht geboekt. Zoals het een Hollander betaamd hebben ze een dubbel zo lange vlucht over de gletsjers en Mount Cook gekregen voor de prijs van de goedkoopste en kortste vlucht. Het enige nadeel is dat ze er al om 7:45 uur moeten zijn. Kijk voor alle foto's op onze foto-site !
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten