Wellington Regional Hospital

Wellington regional hospital


Het ziekenhuis
Wellington Ziekenhuis is het belangrijkste ziekenhuis van Wellington gelegen aan Riddiford Street in Newtown, een van de wijken van Wellington. Ook het Kapiti Health Centre in Paraparaumu en Kenepuru Ziekenhuis in Porirua horen erbij. Ik ga daar regelmatig naar toe om poli’s en OK te doen. Wellington Hospital is het enige tertiaire ziekenhuis in de regio. Er komen patiënten uit de onderste helft van het Noordereiland en de bovenste helft van het Zuidereiland, en zelfs van de Chatham-eilanden. Dat betekent dat veel patiënten per vliegtuig of helikopter worden gebracht. Wellington hospital is verbonden aan de Universiteit van Otago op het Zuidereiland. Het ziekenhuis is net nieuw. Het is voltooid in december 2008.

De verloskamers
Voor de mensen die eens willen zien hoe de verloskamers er hier uitzien, heb ik een serie foto’s gemaakt. Er zijn 12 verloskamers in 3 gangen die haaks op elkaar staan. De verloskamers zijn allemaal uitgerust met een bad waarin ‘waterbirths’ worden gedaan. Er is ook een speciaal draadloos CTG systeem dat werkt onder water. Ik wilde wel eens zo’n bevalling zien en had met een verloskundige afgesproken dat ik alleen zou kijken en dat zij de bevalling zou doen. Toen kreeg de patiënte in bad een schouderdystocie. Ik kan je vertellen dat het niet makkelijk is om die in een bad op te lossen!
Omdat er zoveel verloskamers zijn, is het werk anders verdeeld. Er is 1 verloskundige coördinator die vanuit het kantoor alles en iedereen in de gaten houdt. Zij belt het OK team als we dat nodig hebben en de kinderartsen. Er zijn meestal 4 ziekenhuis verloskundigen. Deze begeleiden de bevallingen van het ziekenhuis. Het is ip een verloskundige per patiënte. Ze zijn bijna continu in de verloskamer bij de patiënte. Verder komen de ‘independent midwives’ met hun patiënten ook naar het ziekenhuis. Thuisbevallingen komen wel voor, maar maken slechts enkele procenten uit van het geheel. Er wordt niet overgedragen voor een inleiding, voor meconium of voor een epiduraal. Er wordt wel regelmatig overlegd met de dienstdoende arts. Wij starten ook vaak de inleiding op en de verloskundige blijft er daarna de hele tijd bij. Dat betekent dat ze soms ook 15 uur achter elkaar werken. De ziekenhuis verloskundigen hebben diensten van 8 of 12 uur. De coördinatoren werken altijd 12 uur. Voor een kunstverlossing of een sectio (Keizersnede) nemen wij het natuurlijk wel over. Veel verloskundigen kunnen echter absoluut niet hechten hier. De episiotomie (‘knip’) zetten gaat nog, maar het weer repareren hebben ze mij voor nodig!

In Kenepuru en Paraparaumu worden ook bevallingen gedaan (2 verloskamers per ziekenhuis), maar alleen als alles fysiologisch (natuurlijk) verloopt, anders wordt de patiënte naar Wellington gebracht. Een aantal jaren geleden, deden de GP’s (huisartsen) nog bevallingen en kunstverlossingen.
Ik heb vorige week nog een forceps gedaan in Paraparaumu omdat ik toevallig daar was voor een poli. De patiënte had al twee uur geperst, klein segment zichtbaar. En met de ambulance zou het nog een uur naar Wellington zijn. Bovendien moest ineens de ambulance weg voor een hartstilstand (bleek achteraf een 97 jaar oude man te zijn…). Ergens in een kastje werd nog een Wrigleys forceps gevonden en ik kon aan de slag.
De forcepsen en vacuum extractie systemen zijn hier overigens wel wat anders. Ze hebben hier OA (aav) en OP (aaa) cups. Ze kennen hier wel ook de kiwi-vacuum! Maar een Naegele forceps is niet te krijgen.

De OK’s
Er is 1 operatie kamer op de verloskamers. Dat betekent dat je er heel snel bent als dat nodig is. Er is altijd een OK-team inclusief anesthesist (assistent en consultant) beschikbaar voor de verloskamers. Er is ook een recovery (verkoever) voor maximaal drie patiënten.
Op deze OK worden ook de geplande sectio’s gedaan. Meestal 2 per dag soms drie. Mijn record aantal sectio’s (3 geplande, de rest (semi) acuut) op een dag (in een dienst van 08:00-23:00) is 7!

Gisteren waren er 3 sectio’s, om een idee te geven van de pathologie (ziektebeelden) hier: 1 sectio (met hysterectomie) was voor een placenta praevia en accreta, 1 omdat iemand een eclamptisch insult had en er niet uitkwam en mogelijk al de hele nacht thuis bewusteloos had gelegen en de laatste voor een immatuur van 26 weken van geschat ongeveer 400 gram met een terminaal CTG (het kind bleek uiteindelijk 396 gram te wegen….).

Een verdieping lager liggen de ‘main theatres’. Bij grotere (maternale) pathologie zoals de twee hierboven beschreven, gaan we daarheen omdat er meer hulp is. Er zijn in totaal 15 OK’s. Op de acute OK worden elke ochtend tussen 08:00 en 09:00 alle curettages gedaan door een van de assistenten. De wisseltijden van OK zijn hier extreem lang. Tussen de middag wordt ook echt gestopt om te lunchen. Er kunnen ’s ochtend 3 en ’s middags drie ingrepen worden gedaan. De wachtlijsten voor de OK zijn enorm. Ze doen hier ook geen poliklinische hysteroscopieen, dus ook deze gebeuren allemaal op de OK.


De afdelingen
Er zijn 4 afdelingen die POD A, POD B, POD C en POD D worden genoemd. De eerste is voor gynaecologische patiënten. De tweede is de antenatale afdeling dus voor zwangeren. C&D zijn kraamafdelingen. Vlak naast deze afdelingen is de neonatologie afdeling. Op dezelfde afdeling zitten ook de verloskamers.


De Poliklinieken
Iedere kliniek wordt geregeld en voorbereid door een verpleegkundige of verloskundige.
Er zijn gynaecologie poli’s, oncologie poli’s, zwangeren poli’s, colposcopie spreekuren.
Meestal heeft een consultant samen met een assistent 1 poli. Er zijn meerdere kamers beschikbaar voor een poli. De assistente zet de patiënten binnen en doet soms controles. Soms worden de nieuwe patiënten eerst door de TI (trainee intern, de co-assistent) gezien. Het gynaecologische onderzoek wordt altijd op een gewone onderzoekbank gedaan. Je moet patiënten helemaal bedekken met een deken en ze aanbieden om een chaperonne te halen. Het duurde even voor ik al deze gebruiken door had. Wat zijn we dan heerlijk nuchter in Nederland.
Er is een aparte poli voor hoog-risico zwangeren (High-risk-clinic). Deze patiënten kunnen altijd contact opnemen met de verloskundigen die bij deze kliniek betrokken zijn. Er is ook een kliniek voor zwangeren met Diabetes. De endocrinologen en diabetes verpleegkundigen en de diëtisten komen naar de zelfde poli om de patiënten te zien.
Er is uiteraard ook een echoscopie afdeling. Hier zit ook de prenatale diagnostiek. Er worden echter veel echo’s door radiologen in vrij gevestigde instituten gedaan, los van het ziekenhuis. Ook de screeningsecho’s voor de zwangeren.


Het is al met al erg leuk om te zien hoe alles in een ander gezondheidsysteem geregeld wordt. Sommige dingen zijn erg goed (gratis eten voor de dokters) en andere dingen minder, maar is dat niet overal zo?

Voor alle foto's kom naar ons webalbum en kijk in Wellington Hospital