Rotorua

Vrijdag
Hoera. Eindelijk vakantie! Laatste nachtje gewerkt op donderdag, nog even een patiënte met eclamptisch insult gehad en vrijdagochtend met vakantiegevoel naar Johnsonville gereden vanuit Wellington. Wat laatste inkopen gedaan en koffers gepakt. Als laatste uitdaging na zo’n nacht, moest Chris mee naar Kindygym om mee klimmen over de kasten en trampolines en bruggen.

Zaterdag
Op zaterdagochtend dan echt op pad gegaan. Het was een kleine 6 uur rijden. Na 2 uurtjes was het de hoogste tijd voor koffie en op een leuk boerderijtje in ‘the middle of nowhere’ tussen de schapen in het zonnetje gezeten. Via een prachtige weg met uitzicht op de besneeuwde vulkaantoppen van Mount Ruapehu, Mount Ngauruhoe en Mount Tongariro arriveerden we tussen de middag bij het grootste meer van Nieuw Zeeland, Lake Taupo. Toen was het nog maar een uurtje rijden naar Rotorua. We konden al snel de zwaveldampen ruiken. We hadden een klein appartementje gehuurd in de Rotorua Hideaway Lodge waar ook lama’s, schapen en paardjes waren. De kinderen mochten iedere ochtend helpen met de dieren eten geven.

Zondag
Het was vandaag niet erg mooi weer helaas. Een paar buien. Daarom naar het museum van Rotorua gegaan. Het museum is gehuisvest in het beroemde grote Badhuis van Rotorua dat in 1908 werd gebouwd. Toen begon het toerisme in Rotorua al. In de kelder kunnen nog steeds de modderbaden worden gezien. De geschiedenis van Rotorua en de verschillende soms wel heel bizarre behandelingen die werden gegeven werden gepresenteerd. Vanaf het dak is er een mooi uitzicht over de stad en het meer. In de middag zijn we ons zelf maar gaan onderdompelen in de beroemde Polynesian Spa. Warmwaterbronnen met uitzicht op het meer van Rotorua. Omdat het warmste bad 42 graden was, merkte je ook nauwelijks iets van de koudere regen die uit de hemel drupte. Al met al erg ontspannend.

Maandag
In de ochtend zijn we naar Whakarewarewa, the thermal village geweest. Hier wonen Maori ’s nog volgens oude gewoonten en gebruiken. Ze maken daar gebruik van de heet waterbronnen met koken (de beroemde Hangi). Myrthe en Dafne hebben daar maïskolven gegeten die in het hete water hingen en zo opgevist werden om te kunnen worden gegeten. Verder waren er pruttelende modderpotten, geisers en kokende meren te zien. Erg mooi allemaal.

Vlakbij ons overnachtingsadres was het Rainbow Springs Nature Park. Hier zijn van allerlei vogels die je kunt bewonderen. Maar ook zwemmen er vele forellen, die konden worden gevoerd door de kinderen wat natuurlijk dolle pret was. Ook de bekende Kiwi werd hier voor uitsterven behoed.



Dinsdag
In de ochtend mochten we mee met de verzorgers in het Rainbow Springs Nature Park om de vogels eten te geven. Ook kregen de forellen, eenden en zwanen weer een maaltje.
Daarna koffie gedronken in het museum omdat we nog naar de uitkijktoren wilden en die eerder dicht was door het weer.
In de middag naar het Agrodome geweest. Hier werden we met een tractor over een enorme boerderij gereden en mochten de kinderen koeien, struisvogels, lama’s, alpaca en schapen en geiten eten geven. Ook kiwi’s werden hier geteeld ook al is het nog niet het seizoen. Wel mochten we proeven van de kiwi sap en kiwi wijn (die best erg lekker is en er ging dus ook een flesje mee naar huis) en de andere producten die er werden gemaakt. Daarna was het tijd voor de schapenshow. Verschillende soorten schapen werden getoond afkomstig uit verschillende delen van de wereld. Voor onze neus werd een schaap geschoren. Een stel eenden werd bijeen gedreven door goed getrainde herdershonden. Tot slot mocht Myrthe het podium opkomen om een lammetje een fles melk te geven. Omdat de zaal vol zat met Aziaten waren de Ah en Oh’s niet van de lucht. Als herinnering hebben de dames een knuffelschaap uitgezocht in de winkel.





Woensdag
Het was inmiddels prachtig weer geworden en daarom waren we wel in voor een flinke wandeling. We zijn naar Waimangu, volcanic valley getogen. Chris een rugzak op met Daf erin. En op pad. Het was een schitterende tocht en veel geothermische meren, geisers en modderpoelen en silica terrassen. Rotsen waar de stoom gewoon uit komt en meren in onvoorstelbare kleuren en met onvoorstelbare temperaturen. De witte en roze terrassen die hier ooit vele toeristen hebben getrokken, zijn door de vulkaanuitbarsting van 10 juni 1886 volledig verdwenen. Maar je ziet op sommige plaatsen dat er weer terrassen aan het ontstaan zijn. Dit was voor ons wel een van de hoogtepunten van de vakantie.



Donderdag
We zijn naar de ‘Burried Village of Te Wairoa’ geweest. Dit was een stadje met huizen en een hotel die volledig bedenkt zijn bij de uitbarsting van de vulkaan Tarawera. Wel 147 Maori’s en 6 Europeanen kwamen hierbij om het leven. Ook de mooie witte en roze terrassen gingen hierbij verloren. Een deel van het dorpje is opgegraven en kan worden bekeken. Het was niet spectaculair, maar de Te Wairoa Waterfalls Track, maakte alles weer goed.
De Maori’s arriveerden in de Te Arawo-kano vanuit Hawaiki in Nieuw Zeeland. Rotorua ligt iets landinwaarts vanwaar de Maori’s arriveerden en daarom is het aantal Maori’s dat hier leeft nog steeds veel hoger dan elders in het land.

Vrijdag
Chris had contact gezocht met Pauline, een verloskundige waarmee zij in het spaarne had gewerkt. Rotorua ligt op een uur afstand van Tauranga, waar Pauline met haar familie nu alweer 3 jaar woont. We zijn er via de mooie Okere Falls heengereden en onderweg zagen we nog wat rafters op de rivier. We hebben in de middag afgesproken, dus ’s ochtends hadden we de tijd om Tauranga te verkennen. In het centrum van Tauranga hebben we erg lekker Italiaans gegeten. Myrthe en Dafne hebben zich tegoed gedaan aan de gegrilde garnalen en salade met olijven. Daarna zijn we naar de salt hot pools bij Mount Maunganui geweest. Daarna bij Pauline en Mark op bezoek geweest. Het was erg gezellig en ook leuk om eens met iemand te praten dien ook het Nederlandse systeem en het Nieuw Zeelandse ziekenhuis systeem kent. Uiteindelijk na veel kletsen in het donker teruggereden naar Rotorua.

Zaterdag
We hadden bedacht dat hier zoveel mooie dingen te bekijken zijn en zoveel te doen is, dat we onze vakantie een dagje verlengd hebben. Daarom haddden we nog tijd om naar ‘Orakei Korako of de 'verborgen vallei' ligt aan de zuidkant van het Ohakurimeer op het Noordereiland van Nieuw-Zeeland. De belangrijkste geothermische bezienswaardigheid is het Emerald Terrace, het grootste van zijn soort in Nieuw-Zeeland. Je gaat eerst met een bootje de rivier over en kan dan een tocht maken langs terrassen en mooie meren. Zelfs een warmwater meer in een grot. En vrij grote moddermeren. Erg de moeite waard dus.
Omdat we toen toch al aardig dicht bij Taupo in de buurt waren, besloten we door te rijden naar de Prawn Farm. De enige garnalenkwekerij ter wereld die draait op warmwaterbronnen en energie van de nabij liggende Huka waterval. Je mocht zelf garnalen vangen in het meer. Maarten lukte het om er een te vangen. Daarna hadden we een rondleiding en mochten de baby garnalen met de hand worden gevoerd. Het restaurant serveerde natuurlijk heerlijke garnalen.
Tot slot doorgereden naar de Huka Falls waar het water van de Waikato Rivier via een smalle kloof 11 meter omlaag stort. Elke seconde valt er genoeg water naar beneden om twee Olympische zwembaden mee te vullen.
Zondag
Helaas, de vakantie zat er weer op. Alle spullen ingepakt en de auto volgeladen. Alle dieren even gedag gezegd en op pad gegaan naar Johnsonville. Onderweg aan het meer van Taupo met besneeuwde toppen op de achtergrond van koffie en scones genoten.
Het huis stond er nog ondanks de regelmatige aardbevingen hier. Onze maximale beving tot nu toe was 5,2. Dat was net voor we op pad gingen.

PS: Voor de rest van de foto's van de vakantie even op ons webalbum kijken in het mapje Rotorua