Nieuw Zeeland in vogelvlucht

Zaterdag 19 december
Vandaag komt er bezoek uit Nederland: Inge, het nichtje van Maarten. Lang gewacht en eindelijk gekomen. Voor het eerst in maanden het huis weer gezogen en opgeruimd (valt wel mee hoor) en in de auto gestapt om naar het vliegveld te rijden.
Wellington heeft een klein vliegveld. Je kunt gewoon de hal in waar de koffers en passagiers na de douane komen. We hoefden niet lang te wachten of daar kwam Inge al aan.
Zonder enige vorm van medelijden hebben we haar meteen Wellington ingesleept om bagels te eten en met het kabelbaantje omhoog te gaan om via de botanische tuinen weer naar beneden te lopen. Onderweg een lekkere bak koffie gedronken in de rozentuin.
Via de winkelstraat de auto weer teruggevonden. We zijn nog via de Old St Paul cathedral gereden maar daar was een bruiloft aan de gang dus konden we niet naar binnen.
Myrthe had Inge’s kamer helemaal met tekeningen versierd zodat het er heel gezellig werd. Inge had cadeautjes meegenomen voor de hele familie, dus het leek wel weer Sinterklaas!

Zondag 20 december
Maarten en Myrthe hebben samen pannenkoekjes gebakken voor het ontbijt. Daarna zijn we naar het Te Papa museum getogen. Er is daar momenteel een tentoonstelling over Pompei. Dus terwijl Maarten en Inge andere delen van het museum verkenden, heeft Chris met Myrthe en Daf een vulkaan gebouwd van papier en wc rollen.
Hierna zijn we naar het Karori Wildlife Sanctuary gegaan. Het werd al flink warm. We hadden ’s ochtends net foto’s gehad uit Nederland met winterse taferelen. Daar liepen wij dus in ons T-shirtje en met factor 30…….
We hebben lekker gepicknickt in de natuur. Daar smaken de broodjes altijd toch wel extra lekker. Daf was niet meer in de rugzak te krijgen en heeft alles zelf gelopen. Toen hadden we wel een lekker ijsje verdiend. Het lekkerste ijs van Wellington haal je bij Kaffee Eis. Nadat we eerst vanaf het uitzichtpunt op Mount Victoria Wellington hadden bekeken, aten we ijs aan het strand van Oriental Bay.

Maandag 21 december
Vroeg uit de veren (net zo vroeg als anders, maar nu moest het echt) om de boot te halen om voor de tweede maal de Cook Strait over te steken naar het Zuidereiland. Het eerste stuk was flink deinen en zowel Myrthe’s als Dafne’s maag waren hier niet tegen bestand. De details zullen we jullie besparen. Onze auto kreeg een extra wasbeurtje op het dek omdat meer mensen dezelfde verschijnselen vertoonden. De overkant werd weer veilig bereikt en we reden de boot af in Picton. In Blenheim hebben we bij een Italiaans restaurant op het terras, de lege magen weer gevuld. Onderweg naar Kaikoura kwamen we al meerdere zeehonden tegen. We hebben een huisje van een privé eigenaar gehuurd dat dichtbij het strand van Kaikoura staat. Hier blijven we drie nachten.

Dinsdag 22 december
Met spierpijn opgestaan van onze nacht op de dunne bedbank. Inge heeft het tweepersoonsbed en de meisjes hebben een stapelbed. Dafne ligt lekker in het tweepersoonsgedeelte beneden en Myrthe natuurlijk weer boven. Ze vinden het heerlijk om weer lekker op pad te zijn.
Eerst hebben we een vlucht met een vliegtuigje geboekt voor morgen om walvissen te gaan kijken vanuit de lucht. Daarna hebben we een prachtige rit door de bergen gemaakt, die ons naar het bergdorpje Hanmer Springs bracht. Dit dorpje is vooral bekend om het psychiatrische ziekenhuis dat nu sinds een aantal jaren de thermale baden herbergt. We hebben daar heerlijk ontspannen in verschillende warme baden. Er was ook een groot speelbad met allemaal leuke glijbanen, waterval en een waterhoos (grote emmer water die in een keer leeg werd gegooid boven je hoofd).
Op de terugweg zijn we gestopt in de Waiau Gorge Canyon met dezelfde naam rivier. Hier worden allemaal activiteiten georganiseerd, zoals bungee jumpen. Het uitzicht is erg mooi.
Na aankomst in Kaikoura hebben alle dames Fish and Chips gegeten en Maarten had crayfish (een soort kreeft). Hier komt ook de naam van het stadje vandaan (Kai = eten en koura = crayfish). De regio staat ook bekend om deze lekkernij. Je kunt het overal kopen, zelfs ongekookt.

Woensdag 23 december
Zoals iedere dag waren we vroeg uit de veren. Vakantie of geen vakantie, om half zeven klinkt er wat gestommel vanuit het stapelbed en worden de dames wakker. Na het ontbijt met z’n allen naar het vliegveldje gereden. Daar zijn we na een korte introductie in een klein vliegtuigje gestapt. Myrthe en Dafne mochten gratis mee op schoot. Al snel na het opstijgen werd de eerste walvis gespot door Chris. Het was een “spermwhale”. Voor degenen die zich afvragen hoe dit beest aan deze toch wel bijzondere naam komt……
De naam komt van de melkachtige witte wasachtige substantie, spermaceti, gevonden in zijn hoofd en oorspronkelijk verward met sperma. In het Nederlands heet hij de potvis, de grootste getande walvis die er bestaat met tevens de grootste hersenen van een dier. Een stier kan wel 20,5 meter lang worden. Het hoofd is ongeveer een derde van de lengte van het dier. Hij leeft van inktvis en vis en ze kunnen wel 3 km diep duiken. Gedurende het grootste deel van de periode vanaf het begin van de 18e eeuw tot aan het eind van de 20e eeuw, werd er op de potvis gejaagd, dat is nu verboden waardoor de populatie nu weer aan het toenemen is. Een potvis kan 70 jaar oud worden. Bij Kaikoura loopt in de zee een grote diepe kloof tot dichtbij het land. Door de kloof en de stromingen daarin komt er veel voedsel voor dolfijnen en walvissen hier. Daardoor zijn ze hier in zulke grote getale te vinden.
Het was een spectaculair gezicht. Na een tijdje boven zo’n groot beest te hebben rond gevlogen, dook deze onder. Op naar de volgende. Naast walvissen hebben we ook grote groepen dolfijnen gezien. De vlucht duurde maar 35 minuten, maar het leek veel langer. Je wilt niet weten hoeveel foto’s Maarten en Inge in 35 minuten kunnen maken…..
Daarna hebben we koffie gedronken in het centrum van Kaikoura en gewinkeld. Myrthe heeft een dolfijnen ketting gehad en Dafne een walvisknuffel als herinnering aan vandaag.
’s Middags gingen Chris en Inge zwemmen met dolfijnen. Ze werden eerst in een strakke wetsuit gehesen en kregen een introductie filmpje te zien. Daarna op de boot en op zoek naar dolfijnen. Eerst kwamen ze nog prachtige albatrossen tegen. Ze kwamen op 2 meter afstand van de boot!
Gelukkig vonden we een grote groep dolfijnen. Uitgedost met snorkel en onderwatercamera de oceaan in. Het water was niet heel koud. De dolfijnen waren aardig nieuwsgierig en cirkelden lekker om de zwemmers heen. Kijk maar naar het filmpje. Het was een super ervaring!
Daarna zijn we door Inge getrakteerd op een Thais dineetje. Erg lekker. Mooie afsluiting van de dag.

Donderdag 24 december
Helaas weer tijd om terug te gaan naar Wellington. Het huisje weer opgeruimd en de koffers gepakt. Nog even een tussenstop gemaakt bij de zeehonden kolonie van Kaikoura. Toen terug gereden naar Picton om op de ferry te stappen. Het was een rustige overtocht deze keer.
In Johnsonville nog even inkopen gedaan. Thuis bij de deur vonden we nog een kerstpresentje van de buren. Onze kerstboom bleek inmiddels het loodje te hebben gelegd. Dat lukt ook niet in de zomer….

Vrijdag 25 december: Merry Christmas
We hadden een lekker kerstontbijt met kerststol uit de Nederlandse winkel. Toen zijn we naar de mis van de Anglicaanse kerk in de Kathedraal van Wellington geweest. Een mooi koor in een mooi versierde kerk was goed voor ons kerstgevoel. Een aantal bekende liederen gezongen, maar dan in het Engels.
Op het strand van Eastbourne hebben we daarna paua schelpen gezocht voor de cadeautjes die Inge voor haar familie had gekocht.
Aan het eind van de middag zijn we naar Annemiek en Peter gegaan voor de kerstbarbecue. We konden buiten zitten, maar het zonnetje zelf liet het afweten.
’s Avonds de koffer opnieuw gepakt omdat we morgen naar Rotorua vertrekken.

Zaterdag 26 december
Vandaag zijn we naar Rotorua gereden. Het is een rit van 5,5 uur. We reden langs de Kapiti Coast omhoog en langs de vulkanen Tongariro, Ngauruhoe en Ruapehu door de Rangipo woestijn. Een mooi stukje natuur van het Noordereiland. In Taupo gelunched. Via de Huka Falls naar ons huisje in Rotorua gereden. Omdat we onze tijd optimaal wilden besteden, zijn we nog naar het Rainbow Springs Park geweest. Forellen eten gegeven en een kiwi gezien. Er was geen tijd meer om te koken daarom maar een pizza gehaald.

Zondag 27 december
Vandaag zijn we naar Wai-O-Tapu gereden, een geothermisch park waar de Lady Knox Geiser de grootste attractie is. Elke dag om 10:15 gaat ie spuiten met een beetje hulp van de parkwachter. Er wordt surfactant in de geiser gegooid wat de oppervlakte spanning verlaagd waardoor er eerder een eruptie komt. Er zitten dan ook tientallen mensen om deze tijd op een tribune te wachten. Beetje Disneyland gevoel, maar wel een mooie geiser. Hierna zijn we door de rest van het park gelopen. Overal komt stoom uit de grond, zijn gekleurde rotsen en watertjes te zien en bubbelt het water.
In de middag zijn Chris en Inge naar Te Puia geweest. Dit is een dorpje waar de Maori cultuur centraal staat. Er zijn huisjes nagebouwd van hoe de Maori vroeger leefden, er wordt getoond hoe er houtwerk gemaakt wordt en geweven. We hebben ook een show gezien met zang en dans.

Maandag 28 december
We hebben een mooie wandeling gemaakt in de Waimangu Valley waar weer veel geothermische activiteit is. Onderweg gepicknicked en weer terug gebracht naar het startpunt met de bus. Hierna zijn we naar het Agrodome gereden waar we een rondrit over een grote boerderij hebben gemaakt achter de tractor. We mochten de dieren voeren en hebben kiwi boomgaarden gezien en kiwi wijn geproefd. Hierna was er een schapenshow en Myrthe mocht net als tijdens onze vorige vakantie hier het podium op om een lammetje de fles te geven. We zijn nog even voor Inge door het centrum van Rotorua gereden om een indruk van het stadje te krijgen.

Dinsdag 29 december
Aan alle goede dingen komt een eind, zo ook aan deze korte rondreis door Nieuw Zeeland. We zijn weer terug naar Johnsonville gereden in etappes.Chris moet morgen aan het werk en Inge stapt weer op het vliegtuig. Nu is het weer wachten tot februari! Klik hier voor meer foto's.