Het regent niet meer

Sinds de vorige keer dat we iets schreven en nu is er een groot verschil: het regent niet meer! Volgens collega's van Christianne en mensen die ik tegenkom is regen niet normaal voor Wellington in deze tijd van het jaar. Het wordt wel koud en het waait hard, maar regen hoort er niet echt bij in de herfst. Wie weet beloofd dit wel iets heel moois voor de komende tijd.

Voor diegene die het nog niet wist: de jaargetijden zijn hier omgekeerd. Ik en Myrthe zijn dan ook voor het eerst in ons leven in de zomer jarig. Christianne en Dafne hebben de lente om hun verjaardagen te vieren.

Onze belevenissen sinds de vorige update zal ik nu vertellen. Er is al zoveel gebeurd, dat je soms alweer vergeet wat je gedaan hebt.

De Inktvis

Ik heb het nog steeds druk met de kinders en het bevalt me erg goed het full-time vaderschap. Ik had het veel eerder moeten doen :-) Ze vermaken zich prima en we gaan regelmatig naar het Te Papa museum in de stad en naar Wellington Zoo. Het museum is gratis en de dierentuin hebben we een jaarabonnement op. We hebben het al eerder over deze twee attracties gehad, maar de kinderen vinden het echt geweldig. Wie een museum al zo leuk kan maken voor deze leeftijd, heeft een pluim verdiend. Een van de vaste tentoonstellingen is de Colossal Squid. Dit is een expositie die rond de vangst van een reuzeninktvis is gemaakt. Deze dieren blijken vrij lastig te vangen en te conserveren, dus het is een echte hit. Aan zo'n expositie is natuurlijk ook merchandising verbonden en een pluche inktvis was toch echt het object om te bezitten voor mijn oudste dochter. Aangezien je niet alles krijgt wat je ziet hadden we voor Myrthe een uitdaging verbonden aan het verkrijgen van deze knuffel: een week lang droog blijven gedurende de nacht. Dat heeft ze uiteraard met vlag en wimpel gehaald en de week erop weer naar het museum (om openingstijd) om de inktvis te kopen. Als je dacht dat we gelijk weg konden uit het museum na het ontvangen van dit prachtige cadeau, dan heb je het mis. We moesten het museum van voor naar achteren en van boven naar onderen verkennen. Na een klein uitstapje naar een dichtbij gelegen speeltuin en een fietsenmaker (band van de wandelwagen was lek), weer het museum in totdat het tijd was om Christianne op te halen. Die avond hadden we allemaal pijn in onze voeten van al dat geslenter!

Cape Palisser

Vorig weekend zijn we dan toch naar Cape Palliser gegaan. De vorige keer regende het de hele dag en zoals we al hadden verteld moesten we hier toch echt naar toe. De weg er naar toe was er eentje van extremen we hebben regen, sneeuw, hagel en zon gezien. De sneeuw was in de bergen waar we doorheen moesten om op de plaats van bestemming te komen. Achteraf hoorde ik van de buurman dat we erg moedig zijn geweest, aangezien ze de pas ook wel eens sluiten als het sneeuwt. Ik vond het allemaal wel meevallen: er lag geen sneeuw op de weg en de sneeuwschuivers/strooiwagens reden op en neer. De weg er naar toe was erg mooi en soms redelijk beangstigend, aangezien het zeewater soms over de onverharde weg heen sloeg! Op weg naar de Cape kwamen we door een vissersdorpje die tractoren gebruikt om de netten en boten binnen te halen. Op de foto kun je zien dat er heel veel vis wordt gevangen waarschijnlijk, aangezien er zoveel tractoren staan geparkeerd langs de kant van de weg. De grootste attractie was aan het einde van de rit: Zeeleeuwen. Deze kolonie woont hier en je moet voor ze oppassen, aangezien ze dicht bij de weg liggen en soms zelfs de weg opkomen. We hebben erg genoten van dit uitstapje. Het was wel erg koud toen we buiten stonden bij de zeeleeuwen en hebben toen maar besloten om weer de warmte van het cafe in Martinborough op te zoeken. De kinderen hebben daar weer lekker gespeeld en we hebben nog een lekker hapje gegeten en de lokale wijn geproefd!

Het was een geslaagd weekend!